Víctorowi Tormo, nauczycielowi, kombatantowi walk pracowniczych zrzeszonemu w anarchosyndykalistycznym związku zawodowym CGT z Castellón , grozi wyrok za publikacje zdjęcia tajnych policjantów hiszpańskich na portalu społecznościowym.

We wrześniu 2012 Victor brał udział w demonstracji przeciwko cięciom w edukacji. Pretekstem do niej była wizyta tego dnia na uniwersytecie Alberto Fabra prezydenta generalnego Walencji. Podczas demonstracji zatrzymano i aresztowano 20 osób. W związku z tą nadmierną skalą represji w dniu następnym zorganizowano akcję protestacyjną i solidarnościową z zatrzymanymi. Akcja przebiegała spokojnie, gdy się zakończyła a ludzie się rozchodzili tajniacy zaatakowali część uczestników, odmawiając podania przyczyn interwencji oraz identyfikacji.

 Raptem 300 metrów zdołał pokonać wczorajszy marsz neonazistów w Berlinie. Niespełna 100 członków skrajnie prawicowej partii NPD zebrało się w sobotnie południe, by pod hasłem „Przykładem Szwajcarii- powstrzymać masową imigrację” przemaszerować ulicami stolicy. W odpowiedzi na zgromadzenie neonazistów, aktywnie na ulicach stawili się antyfaszyści, związkowcy i mieszkańcy Berlina, którzy w liczbie kilku tysięcy skutecznie powstrzymali marsz neonazistów. Doszło do potyczek z policją, kilka osób zostało rannych i aresztowanych.

Ubrani na czarno, w kominiarkach, uzbrojeni w koktajle mołotowa. Wdają się w walki z policją, niszczą bankomaty, palą samochody i wybijają szyby. Znienawidzeni przez rząd, media i sporą część społeczeństwa. Kim są i o co walczą brazylijscy aktywiści z Black Bloc? Dlaczego nie znoszą FIFA i czy mogą zaszkodzić przebiegowi mundialu?

W trakcie ubiegłorocznych protestów w Brazylii uwagę światowych mediów przykuły zorganizowane grupy ubranych na czarno, zamaskowanych aktywistów, nie stroniących od uciekania się do przemocy w czasie manifestacji. Zjawisko nie jest nowe:  historia Black Bloc - bo o nich mowa - sięga lat 70., a podobne grupy młodych ludzi pojawiały się praktycznie na całym świecie, od USA (głośny protest w Seattle w 1999 r. przeciwko Światowej Organizacji Handlu), poprzez Niemcy, aż po Egipt.

Na chwile obecną – bez wątpienia dzięki naciskom z zewnątrz – sytuacja ta uległa zmianie i pozostaje on w skrzydle karnym, odseparowany od innych więźniów „politycznych”, a jego położenie relatywnie poprawiło się, ponieważ po kilku miesiącach zakazu, wreszcie pozwolili mu zatelefonować do przyjaciół. Regulamin więzienia pozwala tylko na połączenia wykonywane do członków rodziny.

Dzień 89

Posiedzenie zostało odroczone, ponieważ jeden z towarzyszy był tego dnia hospitalizowany w związku z zaplanowaną wcześniej operacja chirurgiczną, a inny oskarżony nie pojawił się w sądzie, przesyłając tylko oświadczenie w solidarności z Savasem Ksirosem (*)

Dzień 90

Kolejny dzień procesu podczas którego sędziowie odczytali kilka dokumentów.